Von Melanie Bollhalder, 29.10.1995
Am Samstig, 14. Oktober, pünktli am ruft hend mer üs für d'Wanderig i d'Hundwilerhöchi vor da Beda troffe. Mir sind losgfahre und hend üs z'Hundwil uf em Parkplatz wieder troffe. Denn häts gheisse "Abmarsch!". Mit Sack und Pack hend mer da Bergli i Agriff gno. Natürli ghört zonnere richtige Wanderig au immer wieder emoi ä Fotipause.
Endli, halb vetorschtet i dä Hütte acho, hend mer üs bim Sonneundergang da Durscht glösche. Scho fascht vefrore hend mer denn auno ä feini Gerschtesuppe zu üs gno. Ãs hat sogar sotigi gha, die hend nüme wolle höre esse (sie isch glaub würkli guet gsi, gell Beat!).
Wo mirs üs denn dine gmuetlich gmacht hend, isch üs au scho d'Gschwelti uftischt worde. Doch die cheibe Härdöpfel sind scho choge chli gsi, gell Christian! Noch em gmeinsame abtische wie dihei hend di einte scho s'Ligretto uf em Tisch gha - aso de Christian sicher nöd! I has ghört flüstere, I dä Hundwilerhöchi geb's de beseht Amaretto! Wemme vo dem ä paar Gläsli gha hat, chame wunderbar "Dingo" spiele. Noch em Zimmerbezüche hend mir de Dessär zu üs gno. Di einte ä chli früener, di andere ä chli spöter. Äs isch au immer ei Ghez gsi i dere "Stube".
Und bald isch au scho Nachtrue gsi. Doch ojemine, do hend's nöt chöne schlofe, denn döt sind glaubi d'Flö underwegs gsi. Am Morge noch em Esse und emene Amaretto hend mer üs uf da Heiweg gmacht. Underwegs hend mir bi Kollege vo mir vor de Hütte dörfe brötle. Und de Christian hat sich müese mitere Wurscht vepflege wo im Flur gläge Isch, sorry Christian. Gottseidank er lebt no! Mit ä paar Umwog dor d'Chuewise hend mer denn üsi Auto wieder gfunde, und sind dreckig und müed hei cho!
